குறி கேட்கப்போன விவசாயி.

பட்டிக்காட்டு விவசாயி ஒருவன் பூசாரியிடம் போய் மழை எப்போது பெய்யுமென்று குறி சொல்லும்படி கேட்டான்.

அந்தப்பூசாரி தடதடவென்று மும்முரமாக உடுக்கை தட்டிக்கொண்டு பின்வருமாறு பாடத்தொடங்கினான்,

கேளப்பா தம்பி,தொண்டி மாடனும் வீரனும் துணையாகக் கேளப்பா,தம்பி,மழைக்குறி சொல்லக்கேள்.

அட இன்னைக்கானாலும்

நாளைக்கானாலும்

ஒரு மாஸஞ் சென்றேனும்

ஒரு வருஷஞ் சென்றேனும்
என்றைக்கானாலும் மழை பெய்தே தீருமடா!

பூசாரி உடல் வியர்க்க இங்ஙனம் பாடி முடித்தவுடன் அவன் இத்தனை சிரமப்பட்டுக் குறி சொல்லியதற்கு மிகவும் நன்றியுடையவனாய்,அந்த மூட விவசாயி பூசாரிக்கு இரண்டு தேங்காய்களும்,வெற்றிலை பாக்கும்,கால்ரூபாயும் காணிக்கை செலுத்திவிட்டு மிகவும் பூரிப்புடன் வீடு போய்ச் சேர்ந்தான்.வீட்டுக்குப் போனவுடன் அவன் மனைவி அவனை நோக்கி,மழை விஷயமாய் குறி கேட்கப் போனீரே?என்ன தெரிந்துகொண்டு வந்தீர் என்று கேட்டாள்.

விவசாயி பித்தனைப்போல் விழிக்கலானான்.நெடுநேரம் யோசித்துப் பார்த்தான்.கடைசியாக,தன் புத்தி ஹீனத்தால் பூசாரியுடைய பாட்டிலும் குடுகுடுப்பைச் சத்தத்திலும் மயங்கிப்போய் விஷயமொன்றும் தெரிந்துகொள்ளாமலே மீண்டு வந்த செய்தி அவன் புத்திக்கு எட்டியது.

மனைவியிடம் ஒன்றும் மறுமொழி சொல்லாமல்,உடனே எழுந்து போய் பூசாரியிடம் கால்ரூபாயையும்,தேங்காய்களையும் திருப்பிக் கொடுத்துவிடும்படிக் கேட்டான்.

பூசாரி குறி சொன்ன கூலியைத் திருப்பிக் கொடுக்க முடியாதென்றும், அது சாஸ்திரத்துக்கும்,நெடுங்கால வழக்கத்துக்கும் விரோதமென்றும் இன்னும் தெளிவாகக் கேட்க இஷ்டமுண்டானால் மறுபடி கால்ரூபாயும்,இரண்டு தேங்காய்களும் கொண்டு கொடுக்கும் பட்சத்தில் தான் நொண்டி ராமசாமியையும்,வீரனையுங் கலந்துகொண்டு தெளிவாகக் குறிசொல்லக் கூடுமென்றும் தெரிவித்தான்.

அவன் வீட்டு வாசலிலே நின்று விவசாயி மண்ணை வாரி தூற்றி விட்டுத் தனது இல்லம் போய்ச் சேர்ந்தான்.அது முதல் அந்த விவசாயி எந்த விஷயத்தைக் குறித்தும் யாரிடத்திலும் குறி கேட்பதாகிய பழக்கத்தை அறவே விட்டு விட்டான்.

நன்றி மீசைக்காரக் கவிஞருக்கு.